Historia biżuterii na ziemiach indyjskich pokazuje nam jak w sprzyjających okolicznościach może rozkwitnąć miłość do pięknej sztuki i szacunek do mistrzostwa rzemieślników.
Biżuteria na przełomie wieków
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się jak zmieniała się biżuteria na przełomie wieków?
Jak od jednej znaczącej epoki w historii do następnej zmieniały się style i trendy a techniki twórczości rozwijały?
W tym niezwykle rozbudowanym cyklu wpisów opowiemy Wam o biżuterii, którą noszona w starożytnych biżuteriach, o tym jak nowa epoka porzucała stary styl, jak poszukiwano inspiracji, jakie cele i właściwości przypisywane były biżuterii.
Biżuteria nigdy nie była tylko ozdobą. Jej rola była zdecydowanie ważniejsza i bardziej rozbudowana. Pisząc o historii biżuterii na przełomie wieków bardzo zaskoczyły nas niektóre informacje, na które natrafiliśmy i jesteśmy w Lacembi jeszcze bardziej zakochani w biżuterii.
Chińska biżuteria tworzona była z myślą o podkreśleniu piękna kostiumu niż noszącej go osoby. Znane u nas naszyjniki, bransolety i kolczyki nie były w Chinach często spotykane. Historia biżuterii chińskiej jest ściśle związana z historią panujących dynastii.
I wojna światowa odcisnęła olbrzymie piętno na całym świecie. Doprowadziło to do chęci zerwania z tym co stare i stworzenia czegoś nowego. Odpowiedniego dla nowych nieznanych czasów. Porzucono łagodność, naturalność i giętkość. Nastało Art Deco.
W tych skomplikowanych czasach możemy podziwiać rozdźwięk pomiędzy tanią biżuterią produkowaną na masową skalę a perełkami sztuki powstałymi w nurcie secesyjnym. Magia, płynność, naturalność – oto motywy nowego stylu.
Biżuteria neoklasyczna ubierała te części ciała, które zostały odsłonięte przez nowe stroje. Noszono długie kolczyki ponieważ uszy zostały odsłonięte przez wysoko upięte włosy. Nowy styl upięcia włosów podkreślany był diademami. Głębokie dekolty ozdabiano koliami – naszyjnikami blisko szyi lub długimi luźno noszonymi łańcuszkami.
Barokowi twórcy zapomnieli o osiągnięciach artystów poprzedniej epoki i stworzyli własny pełen przepychu, kwiatowych ornamentów i pięknie szlifowanych kamieni styl.
Twórcy renesansowi oddali hołd sztuce hellenistycznej i romańskiej. Biżuteria, w szczególności złota, tworzyła świetne okazje do łączenia kreatywności, potrzeby artystycznej ekspresji i doskonałego warsztatu rzemieślniczego.
Rozwój i znaczenie jubilerstwa na ziemiach Europy Zachodniej było silnie związane z zachodzącymi tam wydarzeniami. Europa weszła w średniowiecze silnie obarczona wpływami kultury rzymskiej kształtując swoje własne style powoli na przestrzeni mijających lat i wieków.
Rzymianie naprawdę kochali biżuterię. Nosili jej dużo, tak dużo jak nikt przed nimi i na długo po nich.
W Grecji biżuteria była symbolem statusu i bogactwa. Jej historię najlepiej opisywać w trzech etapach: epoki brązu, etapu klasycznego i hellenistycznego.